|
UCHWAŁA NR XIII/103/04 RADY GMINY W BLIŻYNIE - w sprawie rozpatrzenia zarzutu Pani Leokadii Supernak, złożonego do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego -„Wojtyniów 1”, na obszarze gminy Bliżyn. 2004-05-10 1229 Art. czytany: 2245 razy Z dnia: 27 kwietnia 2004 r. Na podstawie art. 24 ust 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 1999r. Nr 15 poz. 139, Nr 41, poz.412, Nr 111, poz.1279, z 2000r. Nr 12, poz.136, Nr 109, poz.1157, Nr 120, poz.1268, z 2001r. Nr 5, poz.42, Nr 14, poz.124, Nr 100, poz.1085, Nr 115, poz. 1229 i Nr 154, poz.1804 oraz z 2002r. Nr 25, poz.253, Nr 113, poz.984, Nr 130, poz. 1112) w związku z art. 85 ust 2 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80 poz. 717, z 2004r , Nr 6, poz.41), Rada Gminy w Bliżynie uchwala, co następuje: Odrzuca się zarzut z dnia 19.08.2003r., wniesiony przez Panią Leokadię Supernak, zamieszkałą; (adres usunięto), spadkobierczynię działek nr ewidencyjny 208 i 228, do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego „Wojtyniów 1”, na obszarze gminy Bliżyn, w części dotyczącej likwidacji ciągu pieszego, na pograniczu działek 208 i 228 oraz wjazdu do działek 209/1 i 209/2. Odrzucenie zarzutu uzasadnia się następująco: Przywołany w podstawie prawnej przepis art. 24 ust. 3 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym, upoważnia Radę Gminy do rozpatrzenia złożonego do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego zarzutu, który może być przez nią uwzględniony bądź odrzucony. W tym celu Rada Gminy musi podjąć stosowną uchwałę zawierającą uzasadnienie prawne i faktyczne. Opracowanie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego „Wojtyniów 1” , na obszarze gminy Bliżyn, zostało zainicjowane Uchwałą Nr VIII/61/99 Rady Gminy w Bliżynie z dnia 25 sierpnia 1999r., z zamiarem przeznaczenia terenu pod budownictwo mieszkaniowe jednorodzinne i zagrodowe z usługami towarzyszącymi, w celu uporządkowania i uzupełnienia zabudowy oraz urządzenia terenu. W wyniku opracowania projektu planu podjęto próbę zapewnienia dla istniejących i projektowanych działek, dojazdów nie stanowiących bezpośrednich wjazdów z drogi krajowej nr 42. W toku analizy zgłoszonego zarzutu, stwierdzono możliwość odstąpienia od wyznaczenia ciągu pieszego w części północnej działek nr ewidencyjny 207 i 208, pozostawiając dla tych działek oraz działek nr ewidencyjny 204 i 209/1, dotychczasowy sposób obsługi komunikacyjnej z drogi krajowej nr 42. Dojazd do działki 209/2 został zaprojektowany poprzez drogę dojazdową, oznaczoną na rysunku planu symbolem KD2 i taki sposób obsługi komunikacyjnej działki zostaje utrzymany. W wyniku zgłoszonego zarzutu przewiduje się możliwość ograniczenia szerokości projektowanego ciągu pieszego do 3,0m w liniach rozgraniczających. Zarzut, w części dotyczącej, wyznaczenia ciągu pieszego oznaczonego symbolem KX, pomiędzy działkami 208 i 228 nie może być uwzględniony w całości, ponieważ pozostawiony fragment ciągu pieszego, o szerokości wg ewidencji gruntów ok.3,0m, stanowi istotne uzupełnienie zaproponowanego układu komunikacyjnego, łączącego ulicę Piaskową (KD1) z drogą krajową nr 42 (01KDK), głównie dla ruchu pieszego, a zlokalizowany jest w bezpośrednim sąsiedztwie przystanku autobusowego, czyli w miejscu głównego nasilenia ruchu pieszego na odcinku od przystanku do ulicy Piaskowej i pozostałej zabudowy zlokalizowanej w sąsiedztwie. Ze względu na ograniczenia ilościowe dotyczące częstotliwości włączeń komunikacyjnych do drogi krajowej, istniejąca ulica Piaskowa stanowiąca jeden z elementów podstawowego układu komunikacyjnego, obsługującego tereny zabudowy, została zakończona pętlą do zawracania dla pozostałych uczestników ruchu komunikacyjnego. Ponadto stwierdza się, że przebieg niniejszego ciągu pieszego jest odzwierciedleniem aktualnego stanu prawnego, określonego w ewidencji gruntów i Postanowieniu Sądu Rejonowego w Skarżysku-Kamiennej z dnia 22 czerwca 1993r. sygn. Akt I Co 8/93. Skutki prawne uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego reguluje ustawa o zagospodarowaniu przestrzennym. M.in. art. 36 stanowi: „jeżeli, w związku z uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub jego zmiany korzystanie z nieruchomości lub jej części, w dotychczasowy sposób lub zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem, stało się niemożliwe bądź istotnie ograniczone, właściciel lub użytkownik wieczysty nieruchomości może żądać od gminy: odszkodowania za poniesiona rzeczywistą szkodę albo wykupienia nieruchomości lub jej części, albo zamiany nieruchomości na inną”. W wyniku przeprowadzonego postępowania projektowego charakter użytkowy analizowanych działek nie uległ zmianie, zmierza jedynie do odtworzenia ich sytuacji prawnej. Podejmując uchwałę o przystąpieniu do opracowania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ww terenu, w trybie art.12 ust.1 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym, Rada Gminy w Bliżynie działała zgodnie z zakresem zadań własnych oraz kompetencjami gminy określonymi m.in. w art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym. Mając wyłączną kompetencję planowania miejscowego (art.4 ust.1 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym) gmina może, pod warunkiem, że działa w granicach i na podstawie prawa, samodzielnie kształtować sposób zagospodarowania obszaru podlegającego jej władztwu planistycznemu. Ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego kształtują, wraz z innymi przepisami prawa, sposób wykonywania prawa własności, które podlega ochronie prawnej. Nie ma jednak charakteru absolutnego, bowiem może być ustawowo ograniczone. Takie właśnie ograniczenia wprowadza m.in. ustawa o zagospodarowaniu przestrzennym. Biorąc pod uwagę fakt, że gmina, prowadząc procedurę sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego działa zgodnie z obowiązującym prawem, w granicach przysługujących gminie - na podstawie art.4 ust.1 wyżej powołanej ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym - władztwa planistycznego, w ramach którego Rada Gminy ustalając przeznaczenie i zasady zagospodarowania terenów położonych na obszarze gminy, może naruszyć prawem chroniony interes wnoszącego zarzut. W takim przypadku gmina nie ma obowiązku uwzględnienia złożonego do projektu planu zarzutu. Obowiązek taki powstaje, gdy naruszony zostanie przepis prawa materialnego. Korzystając z uprawnień wynikających z art. 24 ust. 3 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym odrzuca się zgłoszony zarzut w części dotyczącej lokalizacji ciągu pieszego pomiędzy działkami nr ewidencyjny 208 i 228, w Wojtyniowie, gmina Bliżyn. Uchwałę w części dotyczącej nieuwzględnienia wniesionego zarzutu, wnosząca może zaskarżyć do Naczelnego Sądu Administracyjnego Oddział Zamiejscowy w Krakowie, w terminie 30 dni od dnia jej doręczenia. Wykonanie uchwały powierza się Wójtowi Gminy w Bliżynie. Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia. Przewodniczący Rady Mieczysław Bąk |